Nie było nam dane kochać...

Dla Niedźwiadka, bo tak wiele dla mnie znaczył...

I znów to samo...znów to uczucie...
Znów sama iść muszę przez szare swe życie...
Gdy byłeś blisko...gdy Ciebie miałam...
Byłam otwarta...ciągle się śmiałam...

Pamiętam wszystkie te nasze chwile...
Pamiętam w brzuchu moim motyle...
Nasz pierwszy spacer...w kinie się śmianie...
Ten pierwszy buziak na pożegnanie...
Wspólne rozmowy...moje łzy szczere...
Twoją tęsknotę...robiłeś tak wiele...

Twój szczery uśmiech...ciepło Twych dłoni...
Lecz tego serce już nie dogoni...
Już nigdy nie powiesz: "dobrze, że jesteś"...
Nie wtulisz się we mnie...bo nagle odszedłeś...
Tak bardzo to boli...rozdarta w pół jestem...
Próbuje zapomnieć...żyć tak jak przedtem...

Mieliśmy razem w kałużach się chlapać...
Całować się w deszczu...tańczyć i płakać...
Wszędzie być razem...mieliśmy być szczerzy...
Budować uczucie... choć nikt nam nie wierzył...

Chcielismy być razem pomimo wszystkiego...
Nawzajem się wspierać...odciągać od złego...
Lecz wszystko prysło - nie z mojej winy...
Twe serce nie sługa...nie możesz być inny...
Mówisz żyć samemu - tak jest najlepiej...napewno nie dla mnie ani dla Ciebie...
Żyć sama nie umiem...już nie potrafię...
A to co czuję przelewam na papier...

Jeśli będzie Ci smutno to pomyśl, że kiedyś uśmiechałam się tylko dla Ciebie...

autor

Sandra_19

Napisany: 2005-02-06 Dodano: 2005-02-06 23:17:47

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 45

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie