Nie chcę żegnać się z latem

https://youtu.be/oBI4-338aP0

wiatr do tańca nas zaprosił
on wiedział — to
ostatni podmuch tego lata
hipnotyczny trans
lżejsi od powietrza
gotowi na wszystko
nawet na pioruny i łzy

rozrasta się moja miłość
moje życie moja rzeka
wypełnia się
jesteś losem i bryzą
(którą łapie zachłannie oddech)
magiczną mieszanką koktajlu
i mozaiką światła i ciemności
dźwiękowym przebiegiem
a nie chwilą

uwrażliwiasz na ćwierćnutę
i na puls
w strunach najcichszego szeptu
w strefie moich uczuć ślad
ciepły i trwały zostawiasz

bądź zawsze

Z szuflady - Z cyklu "My i Paryż"

autor

promienSlonca

Napisany: 2020-07-25 Dodano: 2020-07-27 17:43:35

Ten wiersz przeczytano 4454 razy

Oddanych głosów: 103

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie