nie czas na odwilż

nudziło się Bogu i aniołom
nudziło okropnie i wielce
a że dziurawy w niebie dach
więc biało wkoło
a mnie zamarzło serce
a w duszy strach

nie patrz w oczy tak odważnie
nie trzymaj dłoni kruchej
nie mów: "moja..."
bo zmarzniesz
na "kocham" nie nadstawiaj ucha
drżące wargi się boją

tobie śnią się maje
a mnie nie
zdejmij ze mnie usta
szepczesz: przyjdzie wiosna, lód odtaje
stopi śnieg...
stopi, a pod śniegiem pustka

autor

ważka

Napisany: 2010-12-15 Dodano: 2010-12-15 14:04:05

Ten wiersz przeczytano 901 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie