Nie do wiary

proza oparta na faktach

Ten wyjątkowy sen miał miejsce w nocy
po minionym dniu, w którym odbył się pogrzeb mojej mamy. Po powrocie z cmentarza nikt
z członków rodziny nie miał ochoty siedzieć przy wspólnym stole, by uczestniczyć w stypie.
Mój mąż ze szwagrem zaszyli się w gabinecie,
dwie siostry przebywały ze mną w salonie.
Następnego ranka przy kawie opowiedziałam
rodzince swój dziwny sen. Widziałam w nim
grób św.p. mamy; lewy dolny narożnik skrzyni
był wciśnięty w ziemię, przeciwległy sterczał
do góry. Wieńce, wiązanki zsunęły się, widok
zgoła nieciekawy. Mąż i moja młodsza siostra
są agnostykami, syn był ministrantem. Synowa,
dwóch szwagrów, starsza siostra oraz ja,
jesteśmy praktykującymi katolikami. Wszyscy
słuchali w skupieniu. Starsza siostra głaskała
swoje ramiona, domniemam, że przeszły po nich
ciarki. Wyszłam na lożę. Na niebie ujrzałam
niepowtarzalny obraz. Reszta rodziny dołączyła
do mnie. Wskazując palcem na układ chmur,
spytałam co widzą. Każda z osób widziała
co innego, a ja opisałam słowami obraz:
z białych chmur wyłonił się powóz, stojącą
w nim postać a przed powozem koń z przednimi
kopytami uniesionymi w górę. Szwagier odniósł
podobne wrażenie. Młodszą siostrę zaintrygował
sen. Po obiedzie poszliśmy na cmentarz. Idąc
aleją, siostra pobiegła w stronę mogiły a kiedy
dotarliśmy na miejsce, ku naszemu zdziwieniu
zobaczyliśmy obraz opisany przeze mnie, jaki
widziałam w śnie. Przez chwilę panowała grobowa
cisza. Siedząc na ławce, modliłam się a siostry
w milczeniu robiły porządek na grobie.
Po powrocie do domu nie mieliśmy ochoty wracać
w rozmowach do mojego proroczego snu.

autor

_wena_

Napisany: 2015-01-28 Dodano: 2015-01-28 20:23:28

Ten wiersz przeczytano 3897 razy

Oddanych głosów: 77

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie