Nie jestem człowiekiem
Przekroczyłem życia parę granic
Twój krzyk zdał się na nic
Teraz widzę złote kraty bram…
Czułem się wolny i spokojny
Zamknięte oczy i w ustach powietrza smak
Teraz widzę złote kraty bram…
Tylko mój strach i nieskończoność
Umierania zrozumiałem złożoność i sens
Teraz widzę złote kraty bram…
Już nie jestem człowiekiem
Za mną jedna z tych granic
Twoje łzy zdały się na nic…
autor
Mari
Dodano: 2007-02-01 10:09:40
Ten wiersz przeczytano 548 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.