Nie lubię poniedziałków

Szósta dwadzieścia

senne obłoki natarczywe
chciałabym wygonić ale
powieki zbyt ciężkie
jakby ktoś wylał wiadro betonu na twarz

i chociaż w grymasie zastyga
- bez kawy ani rusz
obrzydliwie biała z cukrem
słodka śmierć

a kontakt z podłogą ratuje
mroźnym otrzeźwieniem
tysiąc minut
jak archiwum nieprzespanych chwil


wstaję idę
dwadzieściaczterygodziny wcześniej
było pięknie

Dla wszystkich którzy ten dzień lubią - wielkie PEACE ;)

autor

Lift

Dodano: 2008-03-27 10:56:06

Ten wiersz przeczytano 667 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie