Nie ma winnych

Nie tak być miało, a może tak właśnie,
popisy serca znów wydrwiło życie,
tam się wybrałem, gdzie nadziei gaśnie,
jasne oblicze.

Nikt nie jest winien, że kosą na kamień,
ziarno zdążyło na ugorze uschnąć,
zamiast żniw wspólnych było obwinianie,
w spichlerzu pusto.

Iskrę miłości strach skutecznie zgasił,
próżno jest krzesać, ten stos nie zapłonie,
może czas zmieni coś w relacjach naszych,
na dziś to koniec.

Powoli rzedną czarne chmury złości,
nadzieja rodzi się ze zrozumienia,
cel był chybiony, można rzec najprościej,
azymut zmieniam.

autor

karat

Napisany: 2013-01-24 Dodano: 2013-06-11 10:24:53

Ten wiersz przeczytano 1952 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie