Nie mogę

Nie potrafię dziś inaczej spoglądać na Ciebie,
nadal sądzę, iż jesteśmy stworzeni tylko dla siebie.
Ciągle widzą w Tobie moją ukochaną, moje marzenie,
a każde na Ciebie skarbie spojrzenie,
znowu powoduje,
że coś do Ciebie czuje.
Sprawia, że pragnę mieć Cię przy sobie,
że chcę dawać radość i szczęście tylko Tobie...

Nie potrafię zapomnieć o Tobie kochanie,
nie wiem czy kiedykolwiek to się stanie,
czy nadejdzie dzień kiedy staniesz się mi obojętną,
zwykłą kobietą szarą, przeciętną,
której nie będę pragną obdarzyć swoją miłością,
kobietą która nie będzie napełniać mnie z życia radością.
Nie potrafię i nie chcę zmieniać tego,
kim stałaś się dla serca mego.

Pragnę byś była mi bliska, byś mnie pokochała,
byś choć odrobinę czułości mi podarowała.
Mieć Cię przy sobie pragnę, lecz cóż ja mogę,
myśl że jestem bezsilny wzbudza we mnie trwogę,
strach przed tym, że to już jest koniec tego,
czego pragnę z całego serca swego.
Pojawia się obawa, że Cię na zawsze utracę,
że tak bliską mi osobę stracę...
Strach i obawy, to one me życie przepełniają,
to one smutne oblicze mej twarzy nadają.

autor

Szumi

Dodano: 2005-04-25 23:55:07

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie