Nie mów już nic

Piękny wiersz! Dziękuję!:))
I nie mówmy już nic!
Pozdrawiam serdecznie!:))

Wspomnienia są jak zasuszony kwiat, który przypomina,
ale już nie pachnie. Miłego dnia.

Przybądź, ptaszyno, trosko ma
Sfruń, gołąbeczku mój.
Dzisiaj ślę niby list, mój śpiew,
Do tej, którą pragnę w snach.

Z innym już ona łamie chleb,
Słodkiego ciała swą gładź
Za siedem mórz ty fruń, za step,
Nieś mej tęsknoty płacz.
(napisane dla pewnego rosyjskiego barda)
serdeczności

Oj pięknie, chce się czytać po raz drugi.
Dobrej nocy.

Piękny i bardzo smutny wiersz.Pozdrawiam serdecznie.

Stumpy bardzo ładny wiersz. Poprzestawiałabym co
nieco, ale nie napiszę co:)))

Tak to już jest, że coś się kończy po to, by coś się
zaczęło. Podoba mi się. Pozdrawiam :)

Bardzo ładny wiersz, z nutką melancholii i tęsknoty za
tym co było,zwłaszcza ostatnia strofa mi się
podoba,choć te gołębie troszkę mi nie pasują:)
Pozdrawiam serdecznie

Żarłok, Noo...! Jak można było zjeść gołębie od poczty
miłosnej? ;o)
Piękny wiersz - nastrojowy, nostalgiczny, niebanalny.

coś minęło bezpowrotnie,,,a życie toczy się dalej
pełne wspomnień,,,pozdrawiam :}

Smutno ale jaka głębia .pozdrawiam: )))

ciiiiiicho sza serdeczności

nostalgiczny, ujmujący za serce. zatrzymał mnie.

Również czuję tu nutkę smutku.

piękny wymowny wiersz Stumpy.Na spełnioną niedzielę
przesyłam uśmiech i pozdrawiam cieplutko Celina:-)