Nie na dziewiątą

Umówiłem się z nią dziś na kawie -
nie na dziewiatą, nie tam gdzie rondo,
lecz w innym miejscu, mielone ziarna,
pogoda zimna, prawie polarna -

w głowie rozgardiasz.

Przyszedłem później - ona już była -
nie na dziewiatą, jaka przemiła.
Palone ziarna, taka ofiarna,
mi postawiła, więc nić zażyła -

ona i ja.

Oczami strzelam na warg karminy -
przy filiżance usta dziewczyny.
Nie na dziewiatą, nie z mojej winy,
a patrzeć mógłbym długie godziny -

gdy przy naparze ona i ja.

Pociecha jednak jest to niezdarna -
przez życie całe, gdy mała czarna,
kawowe brązy oczu przygarniać -
o magnifica, miód, arabica.

Może kiedyś zdarzy się cud.

autor

Galeon35

Napisany: 2017-04-20 Dodano: 2017-04-20 13:32:24

Ten wiersz przeczytano 997 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Nieregularny Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie