Nie potrafię

Jak to się dzieje, że bez przyczyny chce się płakać
mimo miłości, mimo nadziei, nie ma po co dalej iść
Jak wytłumaczyć rozpacz istnienia, kiedy nie można
pomimo sensu, i celu, i chęci, nie można dalej żyć

Czuję, że gasnę, nie wierzę, że przegrywam
lecz czyż nie o to w tym wszystkim chodzi
by mimo smutku, niemocy i bólu
dzięki cierpieniu ponownie się narodzić?

Chaos i pustka, mrok i milczenie, i obietnice
niewypełnione, bezsens istnienia
Co przyjdzie z tego, że czuję, co da mi zwykłe ludzkie uczucie
prócz pustej, niepewnej chwili zapomnienia

Zadaję więc sobie pytanie
czy to jest prawdziwa miłość
czy pełna beznadziejności
ślepa ludzka zażyłość

Bo ktoś nam kiedyś powiedział
ktoś nas okłamał nieprzyzwoicie
że nic nie jest ważnie, nic się nie liczy
bo przecież miłość równa się życie

Tylko dlaczego ja nie potrafię
nie jestem w stanie wyciągnąć ręki
odegnać złe myśli, odejść od rozpaczy
zaufać miłości i przerwać te męki

autor

xcheriex

Napisany: 2009-10-14 Dodano: 2010-06-19 18:44:15

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie