Nie pozwolę tej miłości zginąć.

Coraz rzadziej mnie odwiedzasz mój kochany.
Ja tak lubię słuchać, jak otwierasz drzwi.
Każdy szept twój jest mi słodki, dobrze znany.
Wiem z pewnością miły, że to idziesz ty.

Dniami zadumana patrzę tylko w okno.
Czas jak nigdy tak wolniutko zaczął płynąć.
Choć w obawie moje oczy czasem mokną,
nigdy nie pozwolę tej miłości zginąć.

Idziesz do mnie? Ona drogę ci zachodzi!
Teraz sama, ma nalewkę, zimne piwo.
Wiem, że lubisz nawet nadmiar ci nie szkodzi.

Zrozum miły, to ja zbieram zdrady żniwo.
Piękna miłość, która goni za człowiekiem.
Niech tęsknota dla mnie nie zostanie wiekiem.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2020-11-08 Dodano: 2020-11-08 00:56:13

Ten wiersz przeczytano 2428 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie