nie przyszedł...

na ździebełkach tęsknoty
w dwóch sercowych niszach,
w brokatowym złocie
siadła sobie cisza.

oczy szalem jej zwiła
włóczymglista przybłęda,
zasłuchana w liści
zjesienniałych gawędach.

i tak siedząc, czeka
przysiąg westchnień strzegąc,
aż jej czas przyniesie
coś wymarzonego.

pójdź proszę do parku
gdzie kasztany, znajdź ciszę
będzie wciąż czekała,
bo ten czas – nie przyszedł.

(***)

autor

Alicja

Napisany: 2005-10-05 Dodano: 2005-10-06 00:00:46

Ten wiersz przeczytano 705 razy

Oddanych głosów: 67

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie