Nie pytaj
wszystkim którzy cenią ciszę i spokój
Nie pytaj o mnie wiatru, bo zmilczy bez
echa,
ucichnie jak muzyka, jak zapomniany hit.
Choć słońcu się pokłonisz, odwrócisz swoją
twarz
nie wskaże swym promieniem gdzie moje
miejsce jest.
Nie szukaj mnie w zgiełku, wielkich miast
ulicach
nie takimi drogami życie moje kroczy.
Nie dla mnie świat z betonu w elektrycznym
blasku
gdzie w szalonym tempie "wyścig szczurów"
trwa
Odnajdziesz mnie na wzgórzach leśnych drzew
zieleni
gdzie cisza gospodarzem jest tutaj
gościnnym.
Przyroda wita zawsze szerokim ramieniem
jak matka w płaczu dziecka niesie ukojenie
Komentarze (42)
Piękny wiersz! tyle w nim ciszy i spokoju:)
Miłej niedzieli:)
Ja też teraz siedzę sobie na ranczo pod Częstochową.
Pozdrowionka.
Nie wiem dlaczego tytuł w cudzysłowie - czyżby
zapożyczone?
Nie pytam, lubię ciszę:) miłego
ja też często uciekam w ciszę, na ogród, albo pisanie.
Nie szukam zgiełku i hałasu nie wiadomo o co... :)
nie pytam, bo swoje wiem: bardzo podoba mi się Twój
przekaz Kaczorku i zgadzam się, do przyrody trzeba
mieć dużo pokory:) pozdrawiam niedzielnie
Nawet nie wiesz Kaczorku jak identyfikuję swoje
uczucia z Twoim wierszem. W domach z cegły czy betonu,
żyje się jak w złotej klatce, wyścig szczurów na
porządku dziennym. A prawdziwe wytchnienie daje las,
łąka i wolna przestrzeń. Pozdrawiam Cię miło:-)
Przyjemnej ciszy :)
klimatyczny wiersz,,lubię ciszę i spokój,,,,pozdrawiam
:}
W takim właśnie miejscu obecnie mieszkam, pod Górą
parkową, nad zalewem. Spokojny, powiedziałabym,kojący
wiersz. Serdeczności Dla Ciebie w ten upalny, prawie
afrykański dzień.
Lubię taki klimaty, pozdrawiam:)
zawsze za taką ciszą tęskniłam
lecz nieraz życie pisze inne scenariusze
miłego dnia:)