Nie śpijmy s

W jutrzni złocistej miłości ognista,
ze skromnch spojrzeń się nieśmiało rodzisz.
W samotność serca z pocieszeniem wchodzisz -
rozjaśniajac dzień jak zorza mistyczna.

Jak muszlę morską otwierasz marzenia,
perły w niej szukasz co macicę rani.
Czasem cię mroczy jakbyś był na bani,
albo omija bez zauroczenia.

Idziesz jej śladem, mamisz złudzeniami,
i szukasz wyjścia ze swej nieśmiałości.
Spróbuj rozniecić iskrę płomieniami -

dając się ponieść szaleństwom miłości.
A gdyby ci w sny bez pytania weszła,
nie próbuj się kryć by bokiem nie przeszła.

autor

Stumpy

Napisany: 2017-12-18 Dodano: 2017-12-18 10:53:05

Ten wiersz przeczytano 869 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Sonet Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie