Nie tak

Myślałam - już nie warto żyć,
świat nic do dania nie ma,
jak robak pośród słów się wić
i pod głazami szukać cienia ?

Myślałam - czas myśli zabić swe,
zatracić się w miernocie,
wyrzucić z siebie dobre - złe,
na własnym stracić się szafocie.

I poszłam drogą poprzez zmierzch,
gdzie pot zalewa rany,
i usłyszałam: nie twój grzech,
nie twoje to kajdany.

W wiezieniu myśli twoich trwam
skuta tęsknoty okowami,
nie ja przed sobą rozpacz mam,
dręczona minionymi snami.

I myślę sobie, co mi tam,
los przecież wie co robi,
ja swoją magię w sercu mam,
ona jak laur me czoło zdobi.

autor

smutne oczy

Napisany: 2009-08-18 Dodano: 2009-08-19 02:04:22

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie