Nie tak bardzo straszna...

Moja brzozka ukochana
znow na bialo sie ubrala
i od rana strojna dama
napuszona i...nie sama...

Bo na drzacych jej galazkach
chmara ptaszkow siedzi,
podsypuje im ziarenka-
rozcwierkanej tej gawiedzi...

A sloneczko swym promyczkiem
usmiech nam przesyla,
wcale nie tak bardzo straszna
musi byc ta zima...

I nie bardzo mrozno,
gdy cieplosci w sercu,
nie-zziebnieta dusza
dary ma w kobiercu...

Przynosi radosna nadzieje
na cieple,wiosenne oddechy,
na przyloty ptakow
z krain przedalekich...

Ma takze w swym koszu
usmiechy promieni,
wie dobrze,ze wiosna
wkrotce zime zmieni...

No i-popatrz-tez slicznie,
gdy za oknem sople,
w slonca blasku oczy ciesza
diamentowe krople...

autor

Maeuslein

Napisany: 2006-01-18 Dodano: 2006-01-18 06:59:32

Ten wiersz przeczytano 887 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie