Nie umiera nawet ostatnia...

dla Siły odzyskiwanej zawsze na krawędzi...

porankiem w zamroczonej świadomości
słysze ciche pełznięcie
wślizgujesz się na poduszkę
wiesz, ze jeszcze śpię
nie strzepnę Cię niedbale
pokonujesz odcinek do skroni
zbyt słaba na obronę
jestem już Twoja
wnikasz w mój mózg
wiercąc na wskroś
w sennym znieczuleniu
nie, to nie boli
tylko myśli pobudzone do życia
protestują podając argumenty
dla Ciebie znikome
słyszę szept wymiany zdań
Ty zawsze górą
podają na kolana w pokorze
silna i niezniszczalna
odwiedzasz mnie co dzień
dopiero przy porannej kawie
uśmiecham się zawstydzona
nocną zdradą siebie
całując opuszkiem serca
dziekuję Ci za to, że jesteś

Nadziejo...

autor

WhiteTiger

Napisany: 2010-01-15 Dodano: 2010-01-15 23:46:44

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie