Nie wierz poecie
Nie wierz człowieku poecie
Czasami sam nie wie co plecie,
Zmysłami wyobraźni rozbiera cię
A ty nie umiesz powiedzieć nie.
Unosimy się ponad głowami,
Fruwamy razem z ptakami
Głową dotykami gwiazd i nieba.
Myśli przelewamy nie dla chleba
Świat nie może zrozumieć nas,
Bo tyle fantazji w każdy czas
Tyle myśli nieposkromionych
i tyle pragnień rozbudzonych.
My nie nadajemy się do życia
Bo ciągle coś mamy do odkrycia
Wciąż szukamy natchnienia
Bo mamy misje do spełnienia.
Komentarze (2)
Wiersz nietypowy.Autorka źle pisze o poetach a
przecież sama nią chce być.Wiersz ma niedopracowane
rymy.Źle się czyta ten wiersz.
oj no bez przesady a bujanie w obłokach jest bardzo
miłe ;) ładny wiersz