Nie wywołuj wikla z lasu, ...

Poszła baba do obory, by wydoić krowy,
(mleko jest to napój smaczny i podobno zdrowy);
gdy wstawała od ostatniej, wiadro potrąciła
i do mleka rozlanego dupinę wsadziła.
W dom ze złością wparowała, ciuchy brudne zdjęła:
- Oby tą cholerną krowę, wnet zaraza wzięła.
Co ją doję, coś rozwalam, chyba jest pechowa;
muszę wziąć tabletkę jakąś, bo mi spuchła głowa.

Nie wiedziała, że dopiero to jej głowa spuchnie,
jak wiatr wprost do jej chałupy i obory wiuchnie,
wraz z wiuchnięciem do jej domu wprowadzi zarazę,
tę o którą poprosiła, gdy miała urazę.

Krowa w trzy dni po przybyciu zarazy się zmyła,
długo po niej baba w piersi jak mogła się biła
i gadała jaka głupia, że na głos myślała
i gadaniem tym swym głośnym zarazę zwołała.

Tak kochani, prośby ślijmy, jeno nie do licha,
aby w domu zawsze była pełna mleka micha,
gdyż wywołać wilka z lasu, to nie żadna sztuka,
gorzej gdy, ten wilk prościutko w nasze drzwi zapuka.

autor

szuflada

Napisany: 2017-11-24 Dodano: 2017-11-24 09:57:02

Ten wiersz przeczytano 1415 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Bajka Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie