Nie zmarnujcie swojego życia
Lata uległości i buntów,
dzisiaj dwóch sublokatorów,
wrogich i obcych.
A życie jest jak wietrzyk, pędzi
szkoda każdego dnia męki,
odejść za późno.
Pamiętajcie bez względu na płeć,
nie czekajcie całe życie,
bądźcie odważni.
Ja miałam złudzenia i po co?
Lata leciały jak strzała,
pozostał żal, żal...
autor
zoja
Dodano: 2005-06-08 00:36:35
Ten wiersz przeczytano 524 razy
Oddanych głosów: 0
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.