Niebyt...
Gdyby tak było jak nie jest
Gdybym wiedziała jak nie wiem
Sens byłby lepszy istnienia
Ten ogrom mnie przerasta
Niebo z ziemią się słania
A my wciąż jak ziarnka piasku
wciąż miotamy się po ziemi
Udając wielkich mądrych
i twardzieli
A tym czasem tak nie jest
Świat w niczym się nie zmieni
Czy tu będziemy czy odejdziemy
Jesteśmy tylko cząsteczką tej ziemi
I abyśmy to zrozumieli
Nim nasze słońce skłoni się do ziemi
autor
mika_
Dodano: 2008-04-08 18:57:11
Ten wiersz przeczytano 491 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
w wierszu piszesz udając wielkich mądrych i twardzieli
i napiszę ci że tylko tacy na ziemi idą do przodu
ludzie o miękich sercach dzielących się z innymi co
mają nawet dobre słowo przegrywają
śą wykorzystywani w przeróżnych płaszczyznach życia
ziemskiego
Prawda, która bije z Twojego wiersza jest porażająca,
ale niestety bardzo ale to bardzo prawdziwa. Miotamy
się i tylko tyle możemy o sobie naprawdę powiedzieć.
Lubię trzeźwe spojrzenie na swiat.
Mi się podoba a nawet bardzo podoba szczególnie trzy
pierwsze linijki, byle tak dalej
`I abyśmy to zrozumieli
Nim nasze słońce skłoni się do ziemi`
prawdziwe, naprawdę prawdziwe.
Pozdrawiam
melancholijny klimat wiersza ale ukazujący prawdy, o
których tak często się zapomina.