Niebyt !

Jak być bezimiennym gdy oto w około nas,
Milion gwiazd delikatnie świeci,
A każda inna, jak spokojna dusza,
Stoi czy leci ? …

Ja stoję w otchłani wieków,
I wszyscy równie obojętni,
Z których nic nie pozostanie,
Choć byli są i będą żywi.

Jak spojrzeć w dal ?
Szukać szczęścia, prostego ukojenia,
Gdzie wszystkie ideały zmieścić !
- a życie teatrem rozpisane …

Doprawdy nie wiem jak tu wytrzymać,
Gdzie uciec by zobaczyć przyszłość,
Co robić ?
Czy może wiersz pisać o tym dniu ?

Może pozostać biernym, tylko obserwować,
Siąść patrzeć bezmyślnie w dal …
Jeśli czytasz, rozumiesz sens,
Prostej drogi życia najwłaściwszej z dusz.

A jeśli nie istnieje ?
Wszystko zmyślił jakiś święty Mag ?
Gdzie trafią słowa, muzyka, ludzka epika …
Pozostanę lepiej w niebycie !

autor

maciejkluczyk

Napisany: 2014-05-16 Dodano: 2014-05-16 11:29:34

Ten wiersz przeczytano 524 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie