Niebyt
Za progiem naszej świadomości.
Za czarną dziurą pozbawioną radości -
znajduje się planeta niebytu.
Tam stoi czas w miejscu.
Funkcjonuje za kotarą gwiazd.
Do niej prowadzi niechcianych myśli
korowód.
Jest mgławicą złych wspomnień otoczona.
Biegną tam wszystkie odrzucone uczucia.
Wszystkie zapomniane przedmioty.
Ten świat niebytu jest dziwny…
Atakowany jest - złości i żalu gradem.
Ciągle zraszany łez strumieniem.
Tu trafiają myśli i kłopoty ludzkie.
To kosz zbierający świata podłości
wszelkie..
Ludzie pragną szczęścia i radości,
dlatego ta planeta rośnie w siłę.
Droga do niebytu jest w jedną stronę.
Ludziom na ziemi zostaje życzliwość.
Przetrwać pomaga miłość…
autor
@Krystek
Dodano: 2017-02-12 11:08:56
Ten wiersz przeczytano 691 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Wszystko to co nie istnieje nie jest warte uwagi. Po
co sobie zaprzątać głowę czymś co nigdy nie
zaistniało?
Szkoda czasu i atłasu...
ale przyznam, że ciekawie się czytało.
Serdecznie pozdrawiam :)
Tak ciekawie o niebycie.
Gdyby marzenie to się spełniło
to lepiej ale smutniej by było.
ciekawe rozważania nad krainą niebytu