Niechciana miłość...

Siadła sobie miłość na ławeczce
w pustym parku wcześnie z rana
Zastanawia się, czy ktoś ją zabrać zechce
Czy tak długo będzie siedzieć sama.
Przyszedł chłopak, przygląda się z boku
-Nie chcę cię więcej, odejdź proszę
Przez ciebie cierpiałem całe pół roku
Jeszcze do dzisiaj ten ból w sercu noszę
Miłość w smutne chłopaka oczy spojrzała
I nie pytała wcale już o nic więcej
Teraz dziewczyna przy ławce stała
W różowej w kwiatki sukience
Boję się ciebie, zabrać cię nie mogę
Już łez mi brakuje, serce rozdarte
Wolę już sama wyruszyć w drogę
Bo twoje dary są nic nie warte
Została miłość na ławce sama i myśli
Dlaczego tyle nieszczęścia przynoszę
Czy każdy, kto kocha cierpieć musi
Nie chcę być sama, weźcie mnie , proszę!

autor

nulinka

Dodano: 2006-11-16 07:28:23

Ten wiersz przeczytano 627 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie