NIEDOKRWISTOŚĆ MIŁOŚCI

wiemy co to za choroba
my recydywiści w zabijaniu
nawzajem i siebie


z włosami wyrywamy mózgi
obcinamy palce zamiast paznokci
bo zbyt często jesteśmy zdenerwowani
a potem obcinamy dalej z przyzwyczajenia
i dalej, i dalej
dopóki mamy co obcinać
i nie krzyczymy, nikt nie krzyczy
bardzo sprawnie zamykamy się w domach
i sobie
my wiemy co to za choroba


my, seryjni mordercy mrówek


seryjni kochankowie ulic
w łóżkach krawężników
rozbijamy się
(rozpadamy)
połykamy zęby, i co z tego
i tak już nic nie mamy do jedzenia
siniejemy
i tylko ona pozostaje blada


choć podłączona do kroplówek z różnych stron świata


u nas jest blada
na naszym podwórku nikt się z nią nie bawi
nikt jej nie zgarnie do samochodu z naszej ulicy
nikt jej nie przeleci
nikt jej nie zapłaci
nikt nie chce być frajerem


tylko frajerzy trzepią dywany i podlewają pelargonie
nasze balkony są puste, a z podłóg wystają gwoździe
otyłe wyuzdane prostytutki hałasują
pod oknami
ubóstwiamy te prostytutki
i tańczymy w reflektorach samochodów


śmiejemy się do kierowców
bo wiemy, że przeżyjemy
bo wiemy


że na szpitalnym łóżku obok niej
nie ma dla nas miejsca
pozostaje tylko udawać, że ciągle
jeszcze gdzieś mieszkamy


że jej niedokrwistość nas nie dotyczy
mamy w sobie przecież tyle czerwieni, pełne ręce, oczy, wanny

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2009-04-18 09:30:05

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie