Niedoskonałość

nigdy nie dotrzesz
tam dokąd wyruszasz
nie dla Ciebie
tajemnice atomów
podstawy naszych ciał
sny rzeczywiste

nawet jeśli żyjes wśród gwiazd
samotna umierasz na księżycach
kochanko głupca, czasu, filozofii
matko wojen, władzy, zazdrości

dzisaj poznałem twoje wcielenie
złudne
- gdy przenikasz twardą skałę
ona szepce Ci swoje tajemnice
lecz ironio im więcej ich znasz
tym więcej ich skrywa
- gdy zrozumiesz błąd
uciekasz z kamienia w serce
- to jak z deszczu pod rynnę
bo choć to upragniony krok
ten ku ustom świata
Bóg znienaczka
podkłada Ci nogę

umierasz oniemiała
ostatnim tcheniem pytając
dlaczego?

zakazana
odpocznij w spokoju wreszcie
byłaś
prawie doskonała
i zmartwychwstaniesz
tylko taka

Myślicielom na całym świecie

autor

Nibyktoś

Napisany: 2005-01-18 Dodano: 2005-01-18 23:51:05

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie