Niekiedy...

Nie mam chleba,
ale do ziemniaków go nie trzeba.
Nie mam na leki,
ale nie pójdę do apteki,
bo „Ręce które leczą”
żylaków mi nie zniweczą.
Nie mam aparatu słuchowego
i co z tego? Przynajmniej nie słyszę,
czego nie chcę słyszeć.
Nie mam okularów,
ale...jeszcze...piszę, czytam.
Za to mam grosików dziesiątki,
ba, całe stówki, które wymieniam
w Biedronce na złotówki.
I czy to nie jest chore;
żeby kupić małe co nieco,
to trzeba groszy spory worek?

autor

basias

Dodano: 2010-04-24 11:05:23

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie