nieme pragnienia

czemu nie piszesz wierszy - pytaja mnie wokol
a ja na to, ze wena... nie da sie bez weny.
probuje czasem z trudem, niedbale z doskoku
zajrzec do glebi owej i do pragnien niemych

drzemiacych we snie nocy, gotowych sie zbudzic.
przeciez pustka wokolo i cisza tak glucha.
chce slowo z niej wydobyc, daremne me trudy.
istnienie w samotnosci i w swiecie uludy,

gdzie czasami zaiskrzy w pragnieniu plomyczek
i nadzieje przyblizy. ta zniknie w powietrzu,
niczym banka mydlana. moze lepiej krzyczec
niz trwac tak w snie glebokim, schowanym we wnetrzu.

bo po coz nam marzenia, ginace w zamysle?
i co po takim wierszu, z ktorego tesknoty
i zale minionego, udreki zawistne.
/popatrz, lato za oknem...kolorowy motyl/.

autor

australijka

Dodano: 2009-07-13 17:33:06

Ten wiersz przeczytano 743 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie