niemożliwe
myślę że
tam gdzie nie biją dzwony
można być sobą
dotykam ścian oczami
i koniuszkami palców
kościół za oknem
wybija pełną godzinę
przypominając o mszy
nie mam na tacę
nie pójdę
nie mam czystej białej bluzki
nie pójdę
na ulicach porozstawiane są
perkusje
karetek pogotowia
przechodniów
instytucji
słońca które ma ochotę uderzyć
w talerz
wydobyć blask
dźwięku
w tym hałasie żaden dźwięk
nie ma blasku
fanfary oddalają mnie
od centrum
nie znam nikogo kto tam jest
i puszcza fajerwerki
dotykam ścian
otwartą dłonią
przykładam usta
do odpadającego tynku
za oknem eksplodują wulkany
ogień z nich
zajął firanki
maluję wiersze palcami
PŁONĘ
myślę, że tam gdzie nie biją dzwony
jest niemożliwe
autor
Marta Surowiecka
Dodano: 2018-08-04 00:03:38
Ten wiersz przeczytano 804 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (30)
Wiesz co .... mam dosyć... za dużo kropek... wk...rwia
mnie to... przepraszam....
Żebym aż tak odnalazł się w Czyimś tekście ?
Niemożliwe :-) "... tam gdzie nie biją dzwony... "
wszystko jest najpiękniejsze :-) Pozdrawiam
najcieplej, pa
Niesamowity - pozdrawiam Marto.
Myślę podobnie...
Poza tym jak zwykle zatrzymujesz swoim rozpoznawalnym
stylem Marto, bez nicku wiedziałam, że to Twój wiersz
:)
Serdeczności ślę:)
ciekawy pełen metafor udany
pozdrawiam
Wspanialy wiersz Marto, klaniam sie:)
przeczytany
Piękny wiersz.
Ostatnio dzwony na trwogę biją,
jakże mało osób je dziś słyszy,
prawdę o naszej przyszłości kryją,
na razie naród ciągle milczy...
Smutny wiersz na czasie. Pozdrawiam. Miłej soboty :)
Więc komu biją dzwony? Jak nie tobie Marto!
Pozdrawiam słonecznie.
są wiersze które rozsadzają od środka
Jak zawsze swietnie Pozdrawiam serdecznie :)
Stan podmiotu lirycznego przyrównałabym do egzystencji
motyla, który trzepocze skrzydłami w zamkniętym
otoczeniu czterech ścian. w takiej samotni człowiek
bije się z własnymi egzystencjalnymi
rozterkami...pytaniami...W takiej ciszy rodzi się
poezja...
Jak dla mnie, niesamowity.
Pozdrawiam, Marta :)
Zamknięta w środku, jednak Twoje wiersze są częścią
tego całego rozgardiaszu na zewnątrz.