Niemy krzyk

Opłynąć świat tam, gdzie jeszcze może dziwić,
choć wszędzie jest więcej tego, z czego można drwić,
lądując na niepoznane koleje swego losu,
patrzeć na płonące marzenia w ramionach ognistego stosu,

Wyrzucić z siebie ból, gorycz i czas,
gdy wokół żyje tylko niezastąpiona cisza,
przeskakuje jak zdarta winylowa płyta,
zacinająca się w rozmarzonym momencie,

Z oddali majaczyć jakąś czarną melodię,
w uszach egzystencji dzwoniąca trwale,
metafizyczne myśli i uczucia wyższe,
zamknąć w słoiku, by nigdzie nie wyszły,

Choć świat wciąż ucieka, to jednak stoi w miejscu,
czekając na mędrców z kosmosu,
co wyjaśnią istotę tego niewyjaśnionego procesu,
Miło ujrzeć jest czasem ciszę na ścianie,

Stabilizacji i harmonii szumu myśli potrzeba,
by uchwycić jedną chwilę, która uczucie nosi,
tylko cisza wciąż tak nieprzejednana krzyczy,
cała reszta dalej pozostaje niema.

autor

Sidney

Napisany: 2010-05-18 Dodano: 2010-05-18 01:24:23

Ten wiersz przeczytano 651 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Monolog Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie