nienawiść

biedna uparcie zamknięta w sobie
zazdrosna o wybrany kawałek samotności
wrażliwa na radość potyka się

zgubna jak sól w nadmiarze
nie wybaczy nikomu nie wierząc
przeładowana beznadziejność najbliższych
wypowiedziana przez poczucie porażki
nie dojrzała

niczym upadły anioł nie widząc przyszłości
anonimowa zasypia w niedoborach
w nieprawdziwym wymiarze prawdy
jeszcze bawi się w środku martwej wiary

autor

elka

Napisany: 2017-02-06 Dodano: 2017-02-06 12:49:47

Ten wiersz przeczytano 1120 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie