nieodnalezione
opadając na ziemię jak popiół
szukam pretekstu
by przetrwać teraźniejszość
osaczona przez sny
zbieram plony wczorajszych błędów
od niepamiętnych czasów pamiętam
wszystko staje się nieestetyczną breją
gdy rządzi bylejakość
OK to za mało
lecz trudno po omacku szukać kolorów
autor
sisy89
Dodano: 2021-05-03 17:28:56
Ten wiersz przeczytano 1716 razy
Oddanych głosów: 53
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (50)
W rozpamiętywaniu tego, co smutne nie daje nam
radości. Postrzegamy wszystko w kolorze szarości.
Asiu, tak bywa, że życie dalej się toczy- czy chcemy
tego, czy nie. Bywają jednak chwile, które wypełniają
kolorem nasze serca i dusze.
Serdeczności ślę cieplutkie :-)
Kto sieje, ten zbiera owoce, nie zawsze smaczne... ot
i co,
Pozdrawiam serdecznie Halina
Ciekawe spostrzeżenia. Pozdrawiam z plusem:))
Po omacku to trafia się źle...trafna
refleksja...miłego dnia.
Rozbudzająca wyobraźnię, życiowa refleksja.
Pozdrawiam.
Marek
Smutno ale ładnie
Życiowo... Bez wiary i nadziei ciężko o ładniejsze
jutro.
Pozdrawiam serdecznie:)
Pretekstem niechaj będzie stara śpiewka = jutro będzie
lepiej, bo przecież ta płyta nie zdarcia.
Dobre refleksja, potrzebna refleksja...:)
Ciekawa refleksja. Smutno, ale za progiem wiosna.
Pozdrawiam.
Witaj Asiu.
Wydaje się że przekaz smutny, ale z nutką optymizmu.
Pozdrawiam.
;)
Witaj,
bo życie to ciągła, trudna walka o...
Pozdrawiam serdecznie /+/.
- takie melancholie potrzebują dużo słońca...
tymczasem mamy wiosnę smutną jak jesień.
Smutny i jak bardzo prawdziwy.
Bo każdy z nas odpowiada za wszystko co robi, za błędy
też.
Podoba mi się.
Mądrość Joasiu płynie z Twoich słów. Można popełniać
błędy lecz sztuką wyciągać wnioski. Jesteś, myślę
wspaniałą kobietą która osiągnie wymarzony cel.
Pozdrawiam miłej nocy.