Niepojęty
Umysł jak tajemniczy ogród
kryje w sobie zagadek moc.
Tu kiełkuje, rośnie, dojrzewa
myślenie, postrzeganie
tu rodzą się emocje:
radość, smutek, złość, wstręd.
Jak spragniona dżdżu ziemia
chłonę wiedzę, uczę się świata.
Tajniki istnienia poznaję i błądzę
w gąszczu splątanych ścieżek
szukając odpowiedzi i prawd.
Czasem ciemność przede mną
i na manowcach świateł brak.
Jasność pojawia się znienacka,
by nie podążać za tym, co złe
i znaleźć tę właściwą drogę
zatopioną w niewiedzy mgle.
Tajemne dróżki mojego umysłu,
po których stąpam tylko ja
do jakiego celu doprowadzą mnie?
Czy zawędruję nimi na szczyty?
Czy na dnie otchłani znajdę się?
Choć każdej doby je przemierzam,
nieodgadnione dla mnie są.
Komentarze (25)
Umysł zawsze chce poznawać, przyswajac wiedzę, zawsze
mało. Pozdrawiam
Ciekawe dywagacje o naszym centrum dowodzenia, a
dobrze utrzymany sprzyja znalezienia tej właściwej
drogi. M
Umysł karmiony wiedzą nie zawiedzie nas na manowce,
pod warunkiem, że potrafimy z niego korzystać :)
Pozdrawiam ciepło Halszko:)
Cały czas się uczymy, poznajemy,
to niekończący się proces,
pozdrawiam serdecznie:)
Idziemy różnymi drogami. Dołem, górą która dobra? No
właśnie - skłaniasz do głębszej refleksji nad życiem.
Drogi życiowe prowadzą nas same...pozdrawiam ciepło.
Wiedza jest ważna, bo nikt nami nie rządzi gdyż nie
potrafi zmanipulować.
Niech zawsze przynosi piękne obrazy i oby nigdy nie
poprowadził na manowce.
Nasze myśli prowadzą do działania. Myślimy to żyjemy.
Pozdrawiam serdecznie z podobaniem. Życzę beztroskiego
poniedziałku i całego tygodnia:)
Drogi- każdy z nas gdzieś idzie.
Wybieramy- wyboiste lub nie.
Per aspera ad astra.
Drogi na szczyt oby była.