Niepokój Duszy

Serce szalone i rozkochane,
trzepoce w piersi mej,

Jakżeż łakome,rozdygotane,ciągle spragnione miłości Twej.

Zabrałeś spokój serca mojego!
I dziś samotność ogarnia mnie,

Czyżbyś zapomniał? ale dlaczego!
Przecież Cię kocham zastanów się!

I tylko Ty ,ugasić zdołasz
Krew w moich żyłach tętniącą,

Tuląc mnie w swoich ramionach,
I dając miłość gorącą!

Zauroczyłeś me serce,zdobyłeś mą duszę!
I dziś bez Ciebie, ciężko mi żyć.

Kiedy Ty milczysz, cierpię katuszę!
Bo ja przy Tobie chciałabym być.

Tulić swą głowę do piersi Twojej,
Patrzeć z uśmiechem w Twą miłą twarz,

Ale Ty wątpisz w to,czy ja mogę,
Pełne Ci w życiu szczęście dać!

Tęsknota zżera serce i myśli,
W mych oczach smutek i łzy!

Jest jedno szczęście,co w życiu się śni,
Mym szczęściem jesteś właśnie Ty!

Gdy jestem z Tobą,jakże szczęśliwa!
Wystarczy uścisk dłoni Twej,

Twoja pieszczota czuła i miła,
Jak balsam goi rany duszy mej.

Gdy się oddalasz,czegóż serce czuje?
Ze jest mu smutno!brakuje tchu!

Tylko nadzieja,że znów Cię zobaczę,
Chwile rozstania przetrwać daje mu.

autor

mglawica

Napisany: 2015-03-10 Dodano: 2015-03-10 17:04:57

Ten wiersz przeczytano 812 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie