niepoznania los

myśli szaleją wzburzone
całe życie znów zważone
nie waży nic...

gdzieś tam jedna z dam
krótkimi porywami serce które mam
zdobyła...

cóż z tego jeśli słowa
niosą zawsze dziwnej prawdy ból
nim rozpocząłem odmowa
nim skończę z tym grobu dół

dziś wszystko to bez sensu się zdaje
jutro szczęścia słońce wstaje
lecz czy wstanę jeszcze ja?

utulien' aure! zakrzyknął król
i skonał u zła stóp...
to piękne było jego życie coś znaczyło
oddał walce je

a ja znów się poddam i ucieknę w las
wyć sam...

dla Ciebie niepoznana...

autor

Kamlost

Napisany: 2005-03-18 Dodano: 2005-03-18 01:15:45

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie