Nieśmiałość

Wiersz dedykuję wszystkim nieśmiałym.

Nie wiem, jaką to metodą,
Przemóc mam nieśmiałość?
Tak by w sercu nie gościła,
Jakaś dziwna żałość.

Jak powiedzieć mam dziewczynie?
Ot tak prosto w oczy,
Że me serce, co tkwi w piersi,
Za chwilę wyskoczy,

Że jej widok onieśmiela,
Dziwnie za krtań chwyta,
Tak, że słowa więzną w gardle,
Gdy mnie o coś pyta.

Ona postać ma bogini,
Z nimbem tajemnicy,
Ona jedna z wszystkich dziewczyn,
W mym życiu się liczy.

Lecz czy mogę wszystko wyznać,
Tak zupełnie szczerze,
Gdy na widok jej postaci,
Dziwny dreszcz mnie bierze.

Chociaż nie raz przyrzekałem,
Dziś o wszystkim powiem,
Lecz jej widok dziwną pustkę,
Czynił w mojej głowie.

Już minęły trzy miesiące,
Kiedy ją poznałem,
Jestem pewny, że ją kocham,
Duszą swą i ciałem.

Lecz jak wyznać to uczucie,
By się nie ośmieszyć,
Bo gdy spotka mnie odmowa,
Złe się będzie cieszyć.

Więc dlatego wszystkich proszę,
Pomóżcie mi w biedzie,
Niech uczuciom bardo szczerym,
Choć raz się powiedzie.

Jak zawładnąć mam na zawsze
Sercem ukochanym,
Przy użyciu pięknych słówek,
Nie odnosząc rany.

autor

jarmolstan

Dodano: 2009-01-14 08:23:51

Ten wiersz przeczytano 4307 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie