NIESPOKOJNY SEN

Nie jest za póżno, kiedy słońce zachodzi
złe ścieszki trudno jest naprawić
gdy ludzka pamięć zawodzi
życie kruche, miłością przewodzi

Śpiesząc się, mija bezszelestnie na palcach
ukrywając każdej chwili rozgoryczenia
nie jest za póżno, w bezdusznej otchłani
wyrwać z dnia swojego, najlepsze przeznaczenia

W każdej chwili tracąc wyrzeczenia
ogarnia nas nostalgia w przestworzach
lekkość ducha ciał, los życia przemienia
w postaci zadumy, rozsądek na rozdrożach

Nie jest za póżno, gdy księżyc wschodzi
wieczór nastaje dając miłość w mroku
dotknąć twój oddech, na policzkach krople rosy
by obudzić ze snu, własny niepokój.

autor

władek

Napisany: 2012-04-11 Dodano: 2012-09-09 11:31:51

Ten wiersz przeczytano 690 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie