Niestety...
Jesteś kobietą mojego życia.
Jesteś mym wzrokiem i słuchem mym.
Choć wiem, że jesteś nie do zdobycia,
mą białą flagę palę jak Rzym...
Nie mów nic, proszę, nie czekam na
słowa,
nie chcę znów słyszeć, że zbytkiem ma
mowa...
że niewarte me serce dla takiej kobiety,
że chcesz byc sama i będziesz...
niestety...
autor
B4Rtuśśś
Dodano: 2006-03-08 18:16:12
Ten wiersz przeczytano 453 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.