Nieszczęśnik

Moje życie jest do (pupy),śmierdzi łajnem gdy je ruszysz.
Gdy się na świat wychyliłam, przyszła baba i przeklęła cały żywot mój nieszczęsny...
Żebym wrażeń miała zawsze.
Znajdzie się zakała co mi w tyłek tak dokopie,że
zaliczę wszystkie stopnie,
aby spaść na samo dno,bo dla ludzi to jest to.

Aby zetrzeć mnie jak bród żeby się nie zwalniał smród( który krąży bez ich woli )bo im
honor nie pozwoli aby krążył między nimi bez ich zgody i opinii.
Zawsze wchodzą mi na tyły aby wepchnąć noże w żyły i z mej duszy krew wytoczyć
dla ich buty i rozkoszy.

Czuję pustkę i tęsknotę za normalnym mym żywotem.
Chcę dowiedzieć się choć trochę co to przyjaźń,zrozumienie zanim wpadnę w zapomnienie.
Nie mam sił już walczyć o to aby życie godne wieść.
Bo choć siły swe wytężam każdy o mnie mówi śmieć...
Wszyscy mnie wdeptują w ziemię abym dobrze zrozumiała.
Gdzie jest moje miejsce w życiu i ambicje w buty dała.

Bo to dla nich są profity i poklaski i zaszczyty.
Dla nich pierwsze miejsca w rzędach,autach,sklepach i urzędach.
Bez skrupułów brną przez życie depcząc przy tym mnie sowicie.
Bo ja jestem tylko pył co się spod ich butów wzbił.
Ale krótki żywot mój bo gdy spadnie pierwszy deszcz to się dowiem co to ściek.
I nikt nawet nie zapłacze,że żyć mogłam też inaczej
Że ja mogłam też być kimś....a nie tylko smród i pył!!

autor

roseagape

Napisany: 2005-03-10 Dodano: 2009-12-02 20:32:33

Ten wiersz przeczytano 719 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie