Nietrwałość chwil wszystkich

jak skrawek lata babiego,
liścia jesienią zeschłego.
jak domek z kart muśniety oddechem,
słowa płynące odpowiedzią z echem.
jak prawdomówny uśmiech szczery,
miłość nad głową kariery.
jak dziecko (zdałoby się) nieczemu niewinne,
zniewalające, rzadkie chwile-tak inne.
jak kartka papieru na żywioł ognia oddana,
wchodzące oknem promienie Słońca z rana.
Tak kruchy los każdej z ludzkich egzystencji,
pomimo dążeń wytrwałych i dobrych intencji.

autor

this*day

Napisany: 2006-04-20 Dodano: 2006-04-28 15:06:35

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie