Nieukołysana

Spoglądam tęsknie
na zmrożoną taflę jeziora
i śpiące łąki nocą
na balustradzie ławki
zbiera się zimna rosa
tak szybko minęło mi lato

zrobiło się ciemno
nie ma nawet księżyca
chłód dobiera się do mnie
zwijam się jak rogalik
dotykam stopą , kolanem, dłonią
bolesnej pustki
potarmosiłam duszę
nieukołysana zasnęłam

obudził mnie szum poranka

zapach parzonej kawy
świeże w wazonie kwiaty
ogrzały serca
coś w środku zafalowało

poczułam przypływ ciepła



/I.Ok./

autor

Czatinka

Napisany: 2009-11-08 Dodano: 2009-11-08 16:19:33

Ten wiersz przeczytano 902 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie