niewola
niewola
raniona dusza walczy z uczuciami
ściąganego z wieszaka sukni z butonierką
przepływ emocji targanych szponami
dotyku zbliżenia uderzeń pulsu serce
zew na niebie błyskawicą rozstrzeli
ciskając gromami po wielkim nieboskłonie
zakuty sercem kajdan serc rozterki
uwolnionego umysłu połączy waśnie
porannego powiewu wiatru wzrok ostudzi
spadających kropel odsłoni prawdę
rzucając w wir pogody świata ludzi
poczuj smak zapach niewoli umiłowanie
śmiechem oszukanymi twarzy żartami
wspomnienia horyzontu zachodzące słońce
strojenia charakteru klatki purpurowej
śpiących uczuć wrażliwości emocji serce
Adam
Samuś
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.