Niewolnik złudzeń
Gdy widzisz, to czego nie widać,
gdy słyszysz, czego usłyszeć nie możesz,
gdy myślisz, chociaż myśli poszargane są w
głowie,
gdy milczysz, choć krzyk w Tobie
narasta,
gdy czujesz, chociaż czuć nie
powinieneś.
W nieładzie, w ślepocie, głuchy tkwisz,
skazany na uczuciową pustkę,
w emocjonalną studnię wrzucony,
niesłyszalny!
W świecie widniejesz,
jako niewolnik własnych złudzeń ...
autor
Dorocia1988
Dodano: 2017-07-06 01:22:15
Ten wiersz przeczytano 635 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Pięknie napisane :)
Smutka taka uczuciowa pustka,
smutne też są złudzenia, ale któż ich nie ma, to tak
jak z nadzieją,
czasem lepsza, niż gdy jej brak, nawet gdy nie ma ku
niej przesłanek.
Dobry wiersz msz, pobudza do refleksji nad życiem.
Pozdrawiam serdecznie:)
Anula-2 dobrze, że wiesz ;)
Pozmieniałam, dziękuję za sugestie ;) i pozdrawiam
Złudzenia i wyjście z nich często bardzo drogo
kosztują...
Popraw drugi wers :
gdy słyszysz, czego usłyszeć nie możesz ,
zamiast "...co usłyszeć nie możesz".
Pozdrawiam :)
Scio me nihil scire.
Pozdrawiam z piosenką :)
https://www.youtube.com/watch?v=NUVsHCD-xas
coś w tym jest
kiedy spłynie dzień jak Pegaz
gdy z nostalgii się wybudzę
coś na siłę mnie ostrzega
nie przywiązuj się do złudzeń...
Bardzo dobry wiersz!
W iluzję człowiek ucieka,
kiedy od życia z daleka!
Pozdrawiam!
złudzenia co razem z różowymi okulary spadają z hukiem
myśli doinformowanej