NIEWYMIAROWOŚĆ
góry długie
wznoszą się jak strzała w niebo
objętość rośnie
jak ogromna fala
głębia ciężka
jak kamień na sercu
prostota zgięta
trzyma się jak starożytny dąb
krótka piłka wlecze się
jak wątek niedościgniony
miniatura wielka
jak kosmiczna przestrzeń
olbrzym mały
skurczony jak ziarnko piasku
dźwięki milczą
jak szmer minionych dni
cisza woła
jak niezmierzona głębia oceanu
stałe ciała nietrwałe
drżą jak liście na wietrze
nieruchomości przenoszą się
jak cienie w mglistej nocy
a nieczytelny wiersz
tkwi w kartach czasu
twój umysł czyta jak z otwartej księgi
odkrywając tajemnice zapisane w czeluściach
czasu
Z góry dziękuję za czytelniczą ciekawość i wszelkie uwagi.
Komentarze (30)
Ciekawie.
Pozdrawiam :)+
ten wiersz ma tętno, pulsuje, poszerza się do granic
wszechświata a za chwilę zapada w najmniejszą z
najmniejszych cząsteczkę... :-)
Ciekawy wiersz
Pozdrawiam cieplutko
Dla mnie bdb wiersz w ktorym odnalazlam czastke
siebie. Jezeli pizwolisz zabiore ze soba. Spokojnej
nocy Stasiu ;)
Byłem, czytałem. Puenta mnie zatrzymała.
Wieczorności :):)
Ciekawe refleksje...
Ciekawie.
Ciekawy wiersz, pozdrawiam :)
"Niewymiarowosc" w niezwykle ciekawej, intrygujacej,
filozoficznej odslonie.
Wersy zachwycaja porownaniami.
Klaniam sie, Staszku. :)
Refleksyjnie, ciekawie.
Pozdrawiam serdecznie Sturecki:)
Za Maciejem j
Pozdrawiam serdecznie:)
Pod wierszem mógłby się znaleźć dopisek "Pisane w
Tatrach, w Dolinie Suchej Wody"
bardzo ciekawe zestawiania powiedzonek, które nadają
słowom nowego, niepowtarzalnego znaczenia.
Chyba potrzebuję czasu aby napisać coś o tym wierszu,
niezwykłym zresztą...
Pozdrawiam:)
Samo życie, bardzo ciekawie zobrazowany obraz
otaczającej rzeczywistości na tle upływającego czasu.
Za treść i jakość tylko Cię chwalić Stanisławie.
Serdecznie pozdrawiam życząc udanego, radosnego
weekendu :)