Nieznany Liberyt

Wiersz dedykuje Adze, ostatniej z Avarielów, nie ukrywając, iż po 10 kieliszkach Jacka Danielsa jestem w nieco zaburzonym nastroju ;) Buziaczki

Jakże słowem kurhanów granicę zakreślać,
Jak przestać czcić proroctwo niosące nadzieję,
Co wieje wraz z wiatrem mnożąc niemy bezkształt,
Niczym łza srebrnych Bogów, która nie rdzewieje!

Nie wolno mi poznać twych oblicz, twych dłoni,
Uronię łez tysiąc, wierszy tysiąc stworzę,
Otworze bramę piekieł, która łzę uroni,
W tym ogniu, który kocham, dopomóż mi Boże.

Tak chciałbym cię poznać, chciałbym cię odnaleźć,
Móc znaleźć te oczy dla których tu jestem,
I szeptem delikatnym łzę boską uronić,
By świat moich marzeń pokrył się z twym gestem.

Szelestem promieni pragnę pieścić duszę,
Twych westchnień których nigdy nawet nie dosięgnę,
Czy biegnę, czy stoję, w podbojów katuszę,
Pragnę czuć twe serce, nim przez nie polegnę.

Nie wiem skąd pochodzisz, o Pani przestworzy,
Lecz w zorzy polarnej szukam twojej twarzy,
I marzy się chwila, nim sen słodki zmorzy,
By kiedyś cię spotkać, ta chwila się marzy.

Ująć blask twych dłoni w mosiężne znamiona,
Nim skona ta z miłości która żyła gestem,
Twych dłoni, spojrzeń, w przeszklone ramiona,
Proszę, trwaj i kochaj, bo po to tu jesteś.

W świecie który nie istniał, choć wielu nim żyło.
Dla ciebie, niemym szeptem.
Który zda, się słyszeć...
Rosreca

Pozdrawiam Ostatnią z Avarielów...HYC ^_^

autor

Fallen_Wolf

Napisany: 2009-07-09 Dodano: 2009-07-09 22:28:49

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie