***[Nigdy nie przestały mi...

Nigdy nie przestały mi malować się w szybach
obrazy mocniejsze od tych, na które otwierają się okna
potem przychodziły dni jasne, gdy uświadamiałem sobie
że wszystko minęło
ale za nimi pojawiały się dni, które ciągnęły za sobą ciemne chmury
których burze zraszały okna wykrzywiając moje spojrzenie
przebiegałem wzrokiem szary krajobraz, nie znajdując horyzontu,
czegokolwiek, na czym można by oprzeć spojrzenie. Zewsząd dobiegało mnie zwielokrotnione
echo niekończących się równin. Szukałem wśród nich ciebie. Czasem odpowiadał mi wątły głos.
Szeptał różne słowa, które nie chciały złożyć się w całość posiadającą sens.
Dziś znowu chmury przeszły nad moim domem.
Z oddali dobiegł mnie szmer tysiąca skrzydeł ptaków odlatujących na zimę.
Wśród tego dźwięku odnalazłem spokój, a moje wspomnienia poszybowały wraz z nimi w miejsce zapomnienia.
Wiem, że w swoim czasie wrócą.

autor

Zara Kałasznikowa

Dodano: 2012-09-17 15:05:16

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie