Nikt...

Krocząc w świecie iluzji...marzeń...wielu złudzeń...w chwilowym szczęściu...łatwo zapomieć...o tym..że...

Ukrywam twarz w dłoniach...
Wszystko widać w moich ranach...
Krzyczę "Patrzcie co mi zrobiliście!"...
"Jak mogliście...? Spójrzcie kogo stworzyliście..."
Wszyscy ślepi...głupcy "ZOSTAWCIE MNIE!"...
Tak bardzo ich pokochałam...
Teraz serce poprostu...wyrwałam...
Wyrzucając z siebie myśli mściwe...
Krzyczę...płaczę...biję...ale już niebojaźliwie...
Niby tylu ludzi wokoło...
Ale jestem sama...nie mogę powiedzieć...ani jedno słowo...
Moje myśli we mnie żyją...
Słowa, łzy...wszytsko w sobie kryję...
Ucieknę od wszytskich...NIC mnie nie powstrzyma...
NIC mnie już tu nie trzyma...
NIKIM na wieki pozostanę...
W samotności...dopiero tak naprawdę...się odkryję...

... tak naprawdę...jestem NIKIM...Pustką w całym świecie..Czarną duszą...i wielką pomyłką...w życiu innych...

autor

Monikosik

Dodano: 2006-03-06 20:54:22

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie