Nikt nie chce

I w nadętych chmurach nieba można wypatrzeć,
czasami wiatr, albo zawierucha pomoże,
przegoni ciężkie, granatowe bałwany,
choć wyglądało, że może być tylko gorzej.

Niekiedy lejący ślepymi strugami,
wyczekiwany żar z nieba nie zadowoli
i znów niejedno westchnienie, za tym, co było.
Czyż w kroplach deszczu można doświadczyć euforii?

A zmienność – to najwspanialszy dowód na życie.
Początek – koniec, początek… koniec, taka kolej.
Każdego dnia setki niewiadomych w równaniu
na oddziaływanie – daję – biorę, daję - biorę.

A jeśli przyjdzie koniec… i zdarzą się zera?
Uchroń Panie Boże – nikt nie chce tak umierać.

autor

marcepani

Napisany: 2009-04-03 Dodano: 2009-04-03 19:27:27

Ten wiersz przeczytano 896 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie