Nirwana

Przestrzeń i czas
dwa byty
skute w okowy
na wieczność
w kontinuum
czasoprzestrzeni

Ty i ja
dwa istnienia
splecione miłością
piękną, czystą i świętą
a jakże
nieszczęsną, gorzką i tęskna
przez szybę
spowitą
ślubami przeszłości

Czy miłość
ta przetrwa
jak przestrzeń i czas?·
Czy szybę roztopi
jej żar?·
Czy czas?·
zanim mrok·
ogarnie nas.

Bo w mroku
przestrzeń
zmieni się w blask
i wchłonie nas
otchłań
i złączy
na wieczny
czas.

autor

stan

Napisany: 2004-02-01 Dodano: 2004-06-23 12:44:05

Ten wiersz przeczytano 612 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie